Αναρτήσεις
Το 85% της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης έχει
ως δράστες συγγενείς, ή οικεία άτομα που δεν έχουν συγγένεια με το παιδί.
Ωστόσο, οι γονείς για κάποιο λόγο θεωρούν ακόμα και σήμερα πιο επικίνδυνους
τους αγνώστους. Συγκεκριμένα πάνω από το 1/3 των γονιών δεν αναφέρουν καν στο
παιδί τον κίνδυνο που μπορεί να διατρέχει από ενήλικες που γνωρίζει, ενώ πάνω
από το 55% δεν αναφέρουν συγγενείς ως πιθανούς δράστες.
Η εκμετάλλευση και η κακοποίηση των
παιδιών από αυτά τα πρόσωπα, έχει τις ρίζες της και σε αυτό το φαινόμενο: Γονείς που πιέζουν τα παιδιά τους να γίνουν αθέλητοι και παθητικοί αποδέκτες των σωματικών εκδηλώσεων τρυφερότητας κάποιου συγγενή, ή που κατηγορούν τα απρόθυμα παιδιά ως αγενή και κακότροπα, επειδή εκφράζουν την
επιθυμία τους να διαχειριστούν το σώμα τους όπως θέλουν ή δε θέλουν εκείνα. Ας
αναρωτηθούμε: τι αξίες διδάσκουμε στα παιδιά μας, όταν τα πιέζουμε να
συμμορφωθούν στις επιθυμίες των άλλων;
1.Σεβασμός : Πως θα διδάξουμε στα παιδιά μας
το σεβασμό, αν δεν σεβόμαστε τη δική τους επιθυμία στο να δείξουν ή όχι
σωματική τρυφερότητα σε κάποια συγγενή ή φιλικό πρόσωπο;
2. Όρια: Από τη μία, σαμποτάρουμε την σχέση μας με το
παιδί, όταν το πιέζουμε να αγκαλιάσει τη θεία, και θολώνουμε τη διάκριση των
ορίων και της σκοπό της οριοθέτησης. Από την άλλη, προκαλούμε σύγχυση στο παιδί:Τα όρια ισχύουν για
όλους ή έχουν παραθυράκια και εξαιρέσεις τελικά;
3.Ευγένεια: Δεν σφάλουμε όταν
διδάσκουμε ότι ευγένεια σημαίνει υποχρεωτική συναίνεση; Ευγένεια σημαίνει
αμοιβαίος σεβασμός: Δεν είναι αγένεια το παιδί να αρνηθεί το φιλί της γιαγιάς,
αντίθετα είναι αγένεια κάποιος να προσπαθεί να του επιβάλει το δικό του τρόπο
έκφρασης και τη διαχυτικότητά του, παρόλο που εκείνο του έχει δείξει την
δυσαρέσκεια και την αποστροφή του.
4.Όταν διδάσκουμε σε ένα παιδί ότι είναι
αγένεια να μη αγκαλιάζει τον παππού ή τη γιαγιά διότι το αγαπάνε και άρα η άρνηση ισοδυναμεί με αχαριστία, αφενός του
δημιουργούμε ενοχές, προλειαίνοντας το έδαφος της αναγκαστικής συναίνεσης, και επίσης το διδάσκουμε:
α.ότι στην ουσία ότι το σώμα δεν είναι δικό του
και δεν μπορεί να το διαχειρίζεται όπως επιθυμεί εκείνο.
β. να υποκύπτει σε συναισθηματικούς
εκβιασμούς.Αναρίθμητοι βιασμοί δεν αναγνωρίζονται ως τέτοιοι (π.χ μέσα στο γάμο) γιατί το
θύμα θεωρεί ότι είναι "υποχρέωση " του να είναι σεξουαλικά διαθέσιμο.
Τι κάνουμε;
Ενισχύουμε στα παιδιά την αυτονομία και την ελευθερία επιλογής. Συζητάμε με το παιδί μας με κατάλληλα για το
αναπτυξιακό του επίπεδο και την ηλικία του λόγια, ή και με κατάλληλες
εικόνες, για το δικαίωμα του να είναι σεβαστές οι επιθυμίες του για αγγίγματα,φιλιά και αγκαλιές .Ότι έχει επίσης δικαίωμα στο σχολείο, στο παιχνίδι, στην παιδική χαρά κτλ,να μην είναι αποδέκτης ανεπιθύμητων αγγιγμάτων. Μπορούμε για παράδειγμα να δείξουμε τις παρακάτω εικόνες και να πούμε
στα πιο μικρά παιδιά ότι έχουν δικαίωμα να πουν όχι,να φύγουν κτλ όταν:
Το παιδί πρέπει να γνωρίζει ότι έχει δικαίωμα να
επιλέξει που και πότε θα εκδηλώσει την τρυφερότητα και την οικειότητα του. Η αναγνώριση
των δικαιωμάτων του αυτών, θα το φέρει ένα βήμα πιο κοντά στο να κάνει
συνειδητές επιλογές, να μη παραμερίζει τις επιθυμίες του και να μην εκβιάζεται
συναισθηματικά. Μάθημα που θα το συνοδεύσει στην ενήλικη ζωή, ώστε να μην ταυτίζει την καταπίεση με την ευγένεια και να μην κάνει σεξουαλικές ή άλλου είδους χάρες, με την λανθασμένη
πεποίθηση είτε ότι είναι υποχρεωμένο να ενδίδει, ή ότι μόνο έτσι έτσι θα γίνει αποδεκτό ή
αρεστό.
